Όταν έφεραν την απλή αναλογική στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, τότε καταλάβαμε καλύτερα.
Καταλάβαμε πως ο εκλεγόμενος Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης δεν θα είχε πλειοψηφία στο Συμβούλιό του και θα ψάχνει να τη σχηματίσει με ετερόκλητες συμμαχίες από μικρότερους σχηματισμούς, που θα ζητούν ανταλλάγματα υπέρμετρα και θα δημιουργούν προβλήματα. Θα έρχονται κοντά στον Δήμαρχο και θα φεύγουν κατά περίπτωση. Σε δουλειά να βρισκόμαστε και δουλειά δεν θα γίνεται. Εκτός απ’ αυτό που ο μικρόκοσμος του καθενός επιδιώκει.
Καταλάβαμε ότι, αυτό το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή οι δυνάμεις του στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν πολύ μικρές και μόνο έτσι θα μπορούσε να παίζει ρόλο στα παζάρια.
Και τώρα μας προέκυψε η μεγάλη «προοδευτική» πρόταση. Προωθεί η κυβέρνηση την συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής. Να καθιερωθούν δηλαδή επίσημα και ως συνταγματικός θεσμός τα πολιτικά παζάρια για τον σχηματισμό κυβερνήσεων, την ψήφιση νόμων για την διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων. Οι αρχηγοί των κομμάτων που θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση θα συνεδριάζουν διαρκώς για να μοιράζονται δικαιώματα στην άσκηση της εξουσίας. Θα έχουμε δηλαδή 4–5 συναρχηγούς που θα βασανίζουν ένα ταλαίπωρο πρωθυπουργό ισορροπιστή και όχι Κυβερνήτη.
Που το είδαν αυτό το σύστημα να ευδοκιμεί και το προτείνουν για να προκόψουμε κι εμείς;
Οι Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Καναδάς, Ιταλία έχουν εκλογικά συστήματα που είναι κοντά στα πλειοψηφικά. Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, εφαρμόζουν συστήματα που ενισχύουν ιδιαίτερα το πρώτο κόμμα.
Απλή αναλογική είχε μεταπολεμικά η Γαλλία και κόντεψε να διαλυθεί, άλλαζε κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα. Ήρθε ο Ντε Γκωλ με την Ε΄Δημοκρατία, εφάρμοσε το ισχύον σύστημα και έβαλε τη χώρα σε τάξη.
Απλή αναλογική είχε η Ιταλία για πολλά χρόνια και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Και καθιέρωσε σύστημα που δίνει στο πρώτο κόμμα το 55% των εδρών.
Απλή αναλογική έχει σήμερα μόνο το Ισραήλ. Αναλογικά συστήματα έχουν και μερικές χώρες της Ευρώπης με παράλληλη καθιέρωση ορίου πάνω από 5% για είσοδο κομμάτων στη Βουλή. Όλοι αυτοί όμως έχουν μακρά παράδοση συνεργασιών και συναινέσεων.
Ο δογματικός κ. Τσίπρας, όμως, ούτε θέλει ούτε καν μπορεί να φανταστεί συναίνεση.
Το έδειξε περίτρανα στο μεγάλο θέμα της Μακεδονίας και σ’ όλη την πορεία του ως Πρωθυπουργός. Χαρά του η κόντρα κι ο διχασμός, όχι η σύγκληση.
Η αριστερά θέλει την απλή αναλογική ώστε να είναι μεγάλος παίκτης, παρά τη μικρή της δύναμη. Λειτουργεί κατά την παροιμία: «Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται».
Είναι εθνική αναγκαιότητα, η επόμενη κυβέρνηση να καταργήσει τον εκλογικό αυτό νόμο-τέρας!
(Αρχική δημοσίευση στο thesstival.gr)
